نمي‏دانم كي مي آيد. شايد همين امروز امد. شايد فردا امد. شايد هم امده و رفته است و من او را نديده‏ام. خيلي دوست داريم بياد. مگه نه. ولي نمي دونم كه اگه بياد من جزو خوارج نهروان مي‏شم يا جزو دار و دسته‏ي يزيد. شايد دلش براي حماقت من ميسوزه كه دوست نداره به دست اون كشته بشم. مي‏دونه كه اگه بياد من تاب تحمل عدالت‏ش رو ندارم و سر عناد و ستيز بر ميدارم. گرچه فكر مي‏كنم از رفيقاي نابش خواهم شد. ولي من كه خودم رو نمي‏شناسم اون هم با اين همه آشوبي كه توي دلم برپاست. اينقدر التماس ميكنم بياد و هيچ قدمي براي امدنش بر نمي دارم.

داش مهدي، مرامتو عشق است. يك بار ديگه فقط يك بار ديگه ... قبل از اين كه چشام سو‏شونو از دست بدن. قبل از اينكه ترك چشمام در امتداد افق ... ترك نگاه كنم. قبل از اينكه بازدمم رو فراموش كنم. قبل از اينكه تو منو فراموش كني.