بوته ي خشک اميد بر در خانه ....چرا؟

اين همه بغض غريبانه ....چرا؟

بي تو حتما ...هستم

با غزل سر مستم

بي تو حتما به سر کوچه ي فردا

به همهنجا که قراراست قناري زقفس رانده شود خواهم رفت

منو تو ...بي تو و من ....مي شود خنده کنيم

پس کسي تنها نيست

وتوهم...

وتو بايد باشي

خالي از بود ونبود

پس هر حادثه ي سرد و کبود

پس هر ويراني

خالي از قافيه اي گنگ که تنهايي از آن مي خيزد

هيچکس تنها نيست ....