امروز يه بچه ي 20 روزه رو بغل كردم ... چشم تو چشم همديگه ... خيلي چيزا گفت ... از عقل...از عشق ... از اينكه چطوري سكوت رو ياد گرفته و ميتونه با چشماش حرف بزنه...از اينكه وقتي از خوبي هاي اونجا گفت دستاش ميلرزيد ... وقتي از بزرگيش ميگفت چشماش يه حال عجيبي داشت و وقتي از تفاوتش با اينجا گفت .... يه خشم توي صورتش اومد ... ... و وقتي توي چشمام نگاه كرد ... آروم لبخند زد ... يه رضايت از بودنم .... يه احساس خوب بهم دست داد .... اون بچه ...عقلش رو اونجا جا گذاشته .... ولي اينور بهش عقل ياد ميدن .... ديگه با خودشه كه جلوي ديدش رو ميگيره يا .............................................